Zalim Dünya’nın Kitap Okuruna

Boktan bir düzen içindeyiz öncelikle bunu belirterek başlayayım. Bugün baya bir şey düşündüm. Yani düşündüklerimi beyaz sayfalara aktarayımda unutmayayım diye yazacağım.

Nerden başlayalım şöyle yapalım,

Bugün ölüm sonrası ve yaşamanın anlamını baya düşündüm. Mesela insan ölünce ne oluyor? ya da bunun öncesine bakalım. Yaşamaya mesela.

Yaşamak nedir? yani yaşamak sadece nefes al ver değildir bence.
Yaşlanana kadar insan gelişmeli, öğrenmeli, kazanmalı, kaybetmeli ya da ne bileyim bir şeyleri bitirmeli. Yaşlandıktan sonra ölmeli. Ama genç yaşta ölmek ne kadar mantıklı sizce? Ne gerek var senelerce yaşamaya?

Hayır şimdiden yarın ne olacağımızı tahmin edebiliyoruz. Bize bu akıl verilmiş, geleceği bilemiyoruz ama sadece düşünebiliyoruz. Gidişatımıza göre bir gelecek yolu çizebiliyoruz mesela. Şimdi ben yazılımcıyım çalışıyorum, 2 sene sonra belki farklı bir şirkette yine yazılımcı olucam. Belki 5 sene sonrada bir şirket açıcam. Hayat böyle gidicek. Belki de yarın araba çarpıcak, ya da gece su içerken boğulup ölcem. Bunları bilemiyoruz.

Ama gelecekte ki yolun ne olduğunu gördükçe yaşamanın bir anlamı olmadığını düşündüm bugün. Ölmeye pek niyetli değilim ama yani bilemiyorum öledebilirim, allah bilir.

Mesela hayatımız bence bir kitap gibi. Ailemizin biz uyurken bize okuduğu masal kitapları gibi mesela. Öldükten sonra kitabı okuyanla karşılaşacaksınız düşünsenize. Ben işte o kitabı okuyanı çok ama çok merak ediyorum. Mesela nasıl bir kitap okuyor acaba? Acıtasyon dolu bir kitap mı yoksa alice’in harikalar diyarında ki masal kitabı gibi mi?

Belkide hayatımız bir çizgifilm den alıntıdır.

Gelelim ölüme, yani ölümde farklı bir duygu. İnsan ölmek isteyebilir ama günah diye yapamaz. İntihar günah mıdır? Ama bir insan göz göre göre niye kendinin acı çekmesine izin verir ki? Buna izin vereceğine ölmesi daha iyi değil midir? aa ama belkide bir şeyler öğrenmesi gereklidir, kader belkide böyle yazılmıştır. Ya da kitabı okuyan kişi mi böyle çeviriyor yada bizim karakterimize mi takmış anlayamadım tam.

Bunları düşünerek dinden çıkmadığımı düşünüyorum. Ben sadece aklımın yettiği yere kadar bir öngörü yada bir hayal kuruyorum. Ölmeyide hayal kurmazsın dersenizde evet doğru niye kuruyorum acaba.

Yani insan ölmez kolay kolay, insanın ruhu ölebilir, insanın aklıda ölebilir ama insan karakterini ve bedenini kolay kolay öldüremez. Çünkü insan karakterini ve bedenini sevmediyse veya sevilmediyse değiştirebilir. Değiştiremediği şeyleri insan öldürebilir. Hiç yokmuş gibi yaşayabilir. Ruhsuz insan deriz mesela, gerçekten ruhsuz değil bence.

Neyse saçma bir gündem bu aslında. Öyle bi yazayım sorgulayayım dedim. Şu anda bunu bana yazdıran kitabın okuru belki beni sevmiyodur. Seviyorsada artık yap bize bişeyler 😀

Denemedik demeyiz en azından bir şeyleri. Hayatımı değiştiririm ama karakterimi asla. Karakterimi yanlış tanıtan kitap okuruna da buradan sesleniyorum. Yapma, durum iyiye gitmiyor.