Değişik bir arafta kalır insan, yaşadıklarına başlık ararken seçenekler arasında kalır. Bazen bir şeyi düşünürken insanların laflarıyla düşüncelerini tamamen değiştirir, hepsini ayırır ve adım adım neler düşünmüş diye düşünür, sonrada o düşündüklerini tekrardan düşünür ama karar veremez. Yaptıklarından pişman olur insan, ama yaptıktan sonra pişmanlık neye yarar değil mi?
Üslubumu yargılayan insanlar var mesela hayatımda, yazdığım küfürlere takılan insanlar. Hayır yani senin ben zürriyetini sikeyim demek istiyorum insanlara. Tanımadan kurulan cümleler var mesela, söylemek istediğim çok şey varken sustuğum çok oluyor. Yaptıklarımın sebebini kimseye anlatmamak güzel. Ancak yaptıklarımında yanlış anlaşılması sonradan sebebinni anlatma isteği doğuruyor.
Bazen neyse diyorum artık bitiyor, salıyorsun herşeyi gidiyor zaten zaman bu akışında herşey. Sonra bir akşam tekrardan doğuyor düşünceler, yeniden canlanıyor bazı şeyler. Canlılık içinde yaşanan tüm herşeye yeniden bir çizgi atılıyor. Sonra tekrar gidiyor, bu döngü hep devam. Zaman herşeye ilaç diyorlarda anasını avradını, zaman ilaçsa neden eczaneler var?
Beni tanımayan insanların bakış açıları çok farklı. Kurulan cümleler, yapılan ithamlar vesayre… Götüyle güldürdüm bazı insanları, bu noktada çok pişmanım.
Siktir edin herşeyi bazı şeyleri yeniden yapmam çok zor değil. Yargılamayın çok fazla insanları, benim ettiğim küfür, benim söylediğim cümleler kimsenin umrunda değil. Çok fazla takılmayın böyle şeylere. İnsanların yaptıkları size zor gelmemeli, hayatınızı yaşayın ses etmeyin konuşmayın ardımdan amk.
Yazının bir anlamı yok, anlam arayan herkes gibi anlamları kendinizde arayın. Hatalarınızı kendinize sorun, suçluluğu atmayın hemen başkalarına.
Güncel yazı ve projeleri instagram'da duyuruyorum. Takip et, iletişimde kalalım ✔️@tahamumcu
